Op 12 december 2024 voorgelezen op een bijeenkomst ter ere van de vrijwilligers van het Venrays Museum en het Historisch Platform Venray.
.
Vrijwilligers
Musea zoals dat van Venray zijn
als schepen want ze drijven op de golven
die steeds veranderen en anders zijn,
nu eens als worstelaars, dan weer als wolven.
Een museum als het Venrayse wekt
het beeld op van een trein van lang geleden.
Zonder locomotief die er aan trekt,
wordt er niet veel van a naar b gereden.
Er staat een Venray een museum en
dat kan niet zonder wind en zonder water,
zonder de stoom om kracht te leveren.
Vrijwilligers met heel hun doen en laten.
Het woord zegt alles al: uit vrije wil.
Men doet het werk en taalt niet naar betaling.
Daar staan bezoldigden vaak niet bij stil.
Dat lijkt wel, in een tijd van geld, een dwaling.
Zonder vrijwilligers bestaat en gaat
er heel veel niet. Zij leveren de schouders
waar menig rechtspersoon zich op verlaat.
Die schouders dus het klopje niet onthouden.