Geschreven ter gelegenheid van de Schrijversbijeenkomst met Jan Siebeling (Literair Café), 15-10-2023
-
Van Venray richting Deurne rijdend, prijkt,
in Limburg nog, naast waar de drukte wemelt,
een bouwwerk dat op een kiosk gelijkt
en dat een crucifix op sokkel hemelt.
Een zandplaat hier in die gevreesde Peel,
daar bouwden die van Deurne ooit een noodkerk,
waar het geloof van Rome werd gedeeld,
met heuse fresco’s en zelfs glas-in-loodwerk.
De tijd werd milder en de kerk gesloopt.
Het ooit zo barre Peelland werd ontgonnen,
maar heet nog steeds een vreemde biotoop
vol licht dat dwaalt en gore gascolonnes.
Er zweven geesten met Romeins accent
en er wordt ook gerept van die Peelspoken
die hoogst artificieel intelligent
der mensen levensloop voor zouden koken.