Er valt te hopen

Geplaatst in weekblad Peel en Maas, editie 1, jaargang 2004

-

 Voor 2024 valt er te hopen

dat er in Venray minder drugs, extremen van het weer en hondendrollen zullen zijn;

dat ongestoord de Loobeek door zijn onverstoorde dal mag stromen;

dat in Oostrum de spandoeken in de was belanden;

dat Britt Jans-Beken als een Amazone stevig in het motorzadel zitten blijft;

dat je van De Peel niets, maar dan ook niets meer hoort;

dat de Stationsweg opengaat en dat de voedselbank zich genoodzaakt ziet om in te krimpen;

dat Blitterswijck nog wat wielrenners levert;

dat het aantal varkens meer vermindert dan verwacht;

dat het aantal kippen meer vermindert dan verwacht;

dat het aantal fabelkramers meer vermindert dan gewenst;

dat SV Venray niet nog een keer acht doelpunten incasseert;

dat het verhaal dat god in Veulen woonde apocrief blijft;

dat Cultura Venray zich al thuis voelt in het nieuwe onderkomen;

dat de bieb zich thuis gaat voelen in het nieuwe onderkomen;

dat het Literair Café voor Venray weer is wat de stempel voor het zegel is;

dat Merselo de boerenschans niet nodig heeft;

dat als een Superman Wout Poels weer stunten kan;

dat de Smakt het dorp blijft dat het is en niet een altaar voor de zon;

dat de Vredepeel niet kleiner uit zal vallen dan de Smakt;

dat de jeugd van Venray kan socialiseren in een heuse jeugdsoos zoals vroeger in Free Wheelin’, Dingus of De Brak;

dat bonzen zich aan regels houden, ook al staan die niet geschreven;

dat Wanssum Rotterdam niet wordt;

dat wat de Peel en Maas ook kan, de NRC niet hoeft te doen;

dat De Visser, Eefje, Venray aandoet;

dat de Hoogriebroekseweg eens hoger komt te liggen dan de Laagriebroekseweg;

dat de nieuw te bouwen hemelkrabbers niet te veel uitschieten;

dat het kerkje van de Hei een hoge toren krijgt – maar dat zal wel niet;

dat de kerk van Ysselsteyn een hoge toren krijgt – maar dat zal ook wel niet;

dat de plannen om de oude vuilstort aan het Venrays Broek met zonnecollectoren vol te storten op de administratieve vuilstort eindigen;

dat de bodemloze mand Oranje Wit uit Leunen goedgezind blijft;

dat de leegstaande panden in het centrum overvol als oesterschelpen worden;

dat de Middeleeuwen Geijsteren begeesteren;

dat je niet meer op de gekste plaatsen dingen van MacDonalds tegenkomt;

dat er aan de Oostsingel tussen de Noordsingel en Stationsweg een trottoir komt;

dat Oirlo niet meer Waarlo wordt genoemd en dat de Spurkt onaangetast mag blijven;

dat wethouder Wim de Schryver iets aan de weerbarstigheid van wat er is kan doen (al is het maar een beetje) en de migranten die wij voor de arbeid nodig hebben niet langer als tweederangse mensen worden weggestopt;

dat Castenray nog meer natuurschoon etaleert;

dat de Venrayse nijverheid floreert, maar niet te florissant;

dat hoop niet altijd ijdel is;

dat 2024 voor de Venraynaren zich tot een kraker van een jaar ontpopt.