Op 7 juni 2025 gepubliceerd op de Facebook-pagina van de Roojse dichter
.
Een zondag in Venray
Koopzondag. Op de Grote Markt vertolkt
met veel tam tam een groep van muzikanten
iets van Santana voor een drom van mensen.
Gelukkig is het droog en schijnt de zon.
De horeca transformeert de pleinen
in openluchtcafé’s, terrassen die
de ruimte vullen om de dorst te lessen.
De drukte in de Grotestraat. Op sportpark
De Wieën wordt er iets gevierd. Een feestje
van SV Venray? Ik heb geen idee,
maar het seizoen loopt momenteel ten einde
en dan zijn feestjes meestal op hun plaats.
Gelukkig is het droog en schijnt de zon.
Maar SV Venray maakt iets bij me los:
het beeld verschijnt plots voor mijn geestesoog
van die voetballertjes van gisteren.
Een jaar of zeven waren ze, gedreven,
met rooie koppies en met capriolen,
maar ook met dromen van een mooie toekomst.
Soms denk je: werden kinderen maar nooit
volwassen – maar dat gaat natuurlijk niet.
Gelukkig is het droog en schijnt de zon.
Net Leunen uit. Het stuitende geluid van
F35’s doet zich horen. ’t Zijn
er vier. Ze ploegen door de blauwe lucht
en maken een enorme herrie. Maar
zij moeten mede ons verdedigen
wanneer de wereldorde gaat ontaarden,
nu Trump en Poetin samen tango dansen.
Dit hersenwerk bedrukt je enigszins.
En dat op zondag, maar de zondag heeft
al lang niet meer de status van de rustdag,
vooral niet met de winkels open op
de laatste zondag van de maand in Venray.