Schrijf het maar op je buik! April 2023

Dag Marielle,

Ik ben graag gaan lezen, toen ik kón lezen. Bij ons thuis was één boek, ‘Hoe groen was mijn dal’ van Richard Llewellyn. Hoe dat bij ons binnen wist te komen, wist niemand. Het was ook van niemand.                                                                                                                                                  Mijn moeder ging op een woensdagmiddag met mij naar de bibliotheek, onder kerk. Daar stonden naar mijn beleving, ik was zes, wel honderdduizend miljoen boeken. Die heb ik allemaal gelezen.

Of ik contributie betaalde, weet ik niet. Een boete voor het te laat terugbrengen wél. Wanneer ik op woensdag- of zaterdagmiddag mijn boeken om een uur inleverde, nam ik één boek, dat ik vóór vijf uur kon uitlezen, mee. Vóór vijven bracht ik dat terug en nam een dik leesboek en dik studieboek mee. De bibliothecaresse, ze heette Kitty, geloofde niet dat ik dat boek al uithad en overhoorde mij. Toen ik dat naar haar tevredenheid deed, mocht ik voortaan drie boeken op één middag lenen.

Werelden gingen voor mij open. Eerst sprookjes- en dierenwerelden, allerhande sub-werelden tot steeds meer en grotere bovenwerelden. Mijn vader vond lezen maar niks: “Ogen vinden het niet leuk om de godganse dag naar die kleine lettertjes te moeten kijken’ en ‘Hersenen worden doodmoe om de godganse dag na te moet en denken over wat jij allemaal leest. Dan kun je beter werken.” 

Mijn moeder vroeg mij geregeld, wat ik aan het lezen was en of ik haar daarvan wat wilde voorlezen. “We lezen dan gezellig samen”, zei ze. Mijn moeder vond lezen dus óók leuk.       

Voorlezen is lezen en voorgelezen worden is ook lezen. Waarom elkaar niet vaker voorlezen, in plaats van samen voor de treurbuis zitten? Als je niemand hebt, die jou voorleest? Waarom voortaan niet bij elk (voor)leesboek ook het luisterboek ….. ? Kun je jezelf lekker (laten) voorlezen!

Roy S. Arts  

Dag Roy,

Lezen en (laten) voorlezen is zeker een mooie bezigheid, vooral ook voor kinderen. Vanuit Cultura kom ik op alle basisscholen in de gemeente Venray en daar zie je duidelijk dat lezen een bijzondere plek inneemt. Bij binnenkomst op school is het eerste dat je ziet vaak de schoolbibliotheek en overal tref je lezende kinderen aan. Ook zijn termen als ‘leesmaatje’ en ‘leesmoeder’ bekende begrippen binnen het onderwijs.  

Wat ik vooral mooi vind om te zien, is als van lezen een beleving wordt gemaakt. Zo zag ik laatst een leerkracht een boek voorlezen, waarbij de kinderen met hun ogen dicht het verhaal al tekenend volgden. Hier ontstonden de meest bijzondere creaties. Prachtig om te zien hoe op deze manier de fantasie extra wordt geprikkeld, maar ook hoe iedereen een boek anders beleeft.

Ik moest denken aan hoe je schreef dat je vader vroeger lezen ‘maar niets vond’ en tegen je zei dat ‘ogen het niet leuk vinden om de hele dag naar die kleine lettertjes te moeten kijken’… Nu waarschuwen ouders hun kinderen voor al het ‘schermen’ want: ‘daar krijg je vierkante ogen van’.  Dan kun je beter een boek lezen’.

Laatst las ik: ‘Stel dat de culturele ontwikkeling andersom was gelopen en games eerder waren uitgevonden dan de boekdrukkunst’.  Zouden ouders dan tegen hun kinderen zeggen: zit je nu weer in je eentje een boek te lezen, ga toch eens gamen, dat stimuleert je doorzettingsvermogen en zet aan tot het bedenken van creatieve oplossingen..

Culturele groet, de leesmoeder (Mariëlle vd Beele)