Schrijf het maar op je buik! nov 22

Beste Roy

De knutselaar…..,

Vroeger hingen bij ons thuis twee pentekeningen gebroederlijk naast elkaar in identieke lijsten. Het waren portretten die mijn vader had gemaakt van zijn schoonouders. Ze leken vrij goed. Mijn vader had dan ook best aanleg en hij tekende wat af. Menige avond zat hij achter zijn tekenplank in de woonkamer en schiep het ene na het andere landschap of boerderijtje. Iemand had hem verteld dat je daarbij het beste in daglicht kon werken. Dat werd gesimuleerd door een gloeilamp die zo’n smerig blauwwit licht verspreidde dat je er misselijk van werd. Waarom je bij houtskool überhaupt daglicht nodig had is mij nooit duidelijk geworden.

Ook hadden we twee olieverfportretten van zijn eigen ouders, gemaakt door een andere kunstenaar. Blijkbaar ontbrak voor mijn vader hierin echter de herkenning en hij vermoedde dat dat aan de neuzen lag. We hebben dan ook smakelijk gelachen om de ‘verbeteringen’ die hij aanbracht. Deze portretten verdwenen daarna naar de zolder en ik realiseer me achteraf dat we ze na zijn overlijden niet meer teruggevonden hebben.

10 jaar geleden gebeurde er op iets grotere schaal iets soortgelijks in het Spaanse stadje Borja. Een fresco van de kunstenaar Elías García Martínez verkeerde in zo’n deplorabele staat dat een inwoonster het tijd vond voor een restauratie. Dat deze vrouw het schilderen niet machtig was bleek toen het kostbare kunstwerk gedegradeerd was tot een kindertekening.

Het stadsbestuur sprak er schande van en verketterde de arme vrouw. Over de hele wereld haalde het voorval het nieuws en voor het oog van de camera werd de zichtbaar ontdane knutselaar te kakken gezet. Totdat bleek dat het nieuwe kunstwerk veel meer bezoekers naar het stadje trok dan het origineel ooit had gedaan en besloten werd om het maar zo laten.

 

Bij mij rijst dan ook de vraag wie van de twee nu eigenlijk de grootste kunstenaar was….  

 

Met culturele groet, Hans

 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dag Hans,

Verbeelding maakt ‘t mogelijk ….,

Wie van die beiden de grootste kunstenaar is, zoals jij je afvraagt? Wie zal en kan het zeggen? Kunstenaar zijn ze geheid allebei. Ik moet hier terugdenken aan mijn lagere schooltijd. In de vierde klas bij meester Linders, de Gniep, zoals wij  jongens hem noemden. De Gniep sloeg uit het niets, vanachter komend, met een vierkantig houten liniaaltje op de kootjes van je vingers. Dat deed verrekte pijn. In een tekenles tekende ik een paard. Goed gelukt vond ik. Ik zag duidelijk, dat ik een paard getekend had.

Van achter griste De Gniep de tekening voor me van de bank weg, keek ernaar, scheurde die tergend langzaam in kleine stukjes en zei: “Jij kúnt geen paard tekenen. Die poten zitten en staan helemaal fout!” “Benen”, zeg ik, “een paard heeft benen”. Een vlijmscherpe pijnscheut striemde door mijn vingerkootjes. Arie Verbruggen, die naast me in de bank zit, schrikt zo, dat ie van angst in zijn broek piest en begint te snotteren en te snikken “Kijk eens, wat je Arie aandoet”, sneert de Gniep. “Ga je melden bij het hoofd (dat van meester Hermans). “Waarom ben je hier”, vroeg die. “Omdat ik een paard getekend heb en de Gn ….., meester Linders, zei dat ik dat niet kan en de poten helemaal fout zitten en staan”. “Benen”, een paard heeft benen”, zegt het Hoofd. “Dat zei ik ook al en moest ik hier komen.”    

De volgende tekenles tekende ik, eigenwijs, weer een paard. Staand achter een hek van horizontale planken. Boven het hek zichtbaar de rug, hals en het hoofd en door de openingen tussen de planken door zijn stukjes paardenbeen en hoeven op de grond onder de laagste plank zichtbaar.  

Ik keek, nog eens, wist niet, wist wél wat ik zag: achter dat hek stond het ‘perfecte paard’ en ik had dat getekend. Dat perfecte paard zien kon ik, zo leerde ik pas later, door mijn ‘verbeelding’ ernaar te laten kijken. Ik kende het woord ‘verbeelding’ nog niet, maar ik wist wél al wat het betekende en wat je ermee kon.

Dit nog. De Gniep zei niks over deze tweede tekening, zette er een dikke rode 2 onder en gaf me een 3 voor tekenen op mijn kerstrapport.

Met vriendelijke groet, Roy Arts