De Peelklank

Historie van onze Fanfare

De fanfare van Muziekvereniging “De Peelklank” werd opgericht in 1947.

In december 1946 kwam in Ysselsteyn het idee naar voren, te komen tot de oprichting van een fanfare. Ongeveer 60 personen, veelal jongeren, waren aanwezig op de vergadering voor belangstellenden. Pascher Har en Wim de kapper kwamen met het idee om Tinus Wismans te benaderen als voorzitter. Er werd een voorlopig bestuur benoemd, waaronder o.a. Gerrit Deters. Deze gaf meteen zijn drie zoons Piet, Jean en Theo op als lid. Dhr. Evers, onderwijzer, werd bereid gevonden de eerste repetities te geven in de vorm van het leren van noten. Louis Kusters en Gerrit Deters namen dit later van hem over.

Door middel van een rondgang bij alle gezinnen, kreeg men de nodige financiën bijeen. Van het bijeengebrachte geld konden 25 instrumenten worden gekocht. In de beginperiode moesten vaak twee muzikanten een instrument delen. Het is zelfs voorgekomen, dat men noodgedwongen muzikanten moest vragen thuis te blijven wegens gebrek aan instrumenten.

In 1947 was de definitieve oprichting van fanfare ‘De Peelklank’ een feit. Dhr. Donkers werd benoemd als dirigent.

In 1952 nam de fanfare onder leiding van dirigent Dietz voor de eerste maal deel aan een concours. De leden gingen allemaal met hun instrument onder de arm op de fiets naar het concoursterrein in Horst. Het bestuur verkoos de rit per taxi af te leggen, maar arriveerde pas toen het korps al op het podium zat. Ook als het korps een serenade moest brengen, gingen de muzikanten meestal per fiets. De fiets werd dan enkele honderden meters voor aankomst in de beek achtergelaten. Het laatste stuk marcheerde men al blazend naar de plaats, waar de serenade moest worden gebracht.

Na succesvolle deelname aan diverse concoursen, had de fanfare inmiddels de tweede afdeling bereikt. Het concours van 1960 ligt sommige leden nog vers in het geheugen. Men had van tevoren alle partijen van de te spelen stukken ingezameld, die één persoon onder zijn beheer hield. Toen de leden op het podium hadden plaatsgenomen, brak er grote paniek uit: de bewuste persoon had de hele map met muziekstukken vergeten en moest dus als een dolleman terug naar Ysselsteyn. Het is misschien overbodig te vermelden, dat dit optreden een fiasco werd en resulteerde in een tweede prijs.

Ook tijdens optredens buiten, ging er nog wel eens iets mis. Zo liep de fanfare eens in een processieoptocht. Tijdens deze processie kwam een flinke regen- en onweersbui opzetten. De hele processie viel uiteen en iedereen vluchtte de nabijgelegen huizen in om te schuilen. Verder kwam het ook wel voor, dat de fanfarestoet vooraf werd gegaan door een aantal paarden. Helaas kon men deze, mogelijk door de klanken van de muziek, niet altijd in bedwang houden. Gevolg was, dat de paarden midden tussen de fanfare belandden.

Onder elkaar had men vaak de grootste lol. Tijdens een concert in Meterik trachtte de dirigent wanhopig aan te geven, dat Theo harder moest spelen. Maar hoe deze ook zijn best deed, er kwam geen geluid. Pas later kwam hij er achter dat een van de andere muzikanten een pak shag in de beker van zijn instrument had gestopt.

Als dieptepunt in het bestaan van de fanfare kan het aantal leden van 18 genoemd worden. Het hoogtepunt is ongetwijfeld het behalen van de landskampioenschaptitel in 1992 in de afdeling uitmuntendheid, onder leiding van dirigent Geert Jacobs.