Concordia

Fanfare Concordia heeft in het jaar 2001 haar 125-jarig bestaan gevierd. We zullen u hieronder in het kort de geschiedenis van Fanfare Concordia uit de doeken doen, alleen over het ontstaan en de eerste jaren van de fanfare is maar weinig opgeschreven en dat weinige is door de oorlog grotendeels verloren gegaan.

Door overlevering is ons toch wel een en ander uit de beginjaren van Concordia bekend. Omstreeks de zestiger jaren van de 19e eeuw (1800-1900) bestond er in Wanssum en Meerlo een zangvereniging, waaruit het muziekgezelschap gegroeit is. Dirigent was de heer Biermans. De heer Biermans was het hoofd van de school in Meerlo. Het repetitielokaal was halverwege de weg Wanssum-Meerlo bij Nadus in het veld. Deze zangers schijnen al aardig voor de dag te zijn gekomen, want op de festivals in Wessem en Vlodrop oogstten zij veel succes, vooral met het nummer “Pepita”.

Fanfare Concordia omstreeks 1900

Later schijnt er roet in het eten te zijn gekomen en zijn ze op niet geheel vreedzame wijze gescheiden. Het harmonium is uiteindelijk terecht gekomen bij Roelvekobus van “den Helling”. Toen deze stierf, kon hij er al met één vinger op spelen.

Wanssum is daarna overgaan tot het oprichten van een fluitcorps. De instrumenten bestonden uit aarden fluiten (occarino’s). Hoe die fluitpartij geklonken heeft, is niet te zeggen. Eindelijk werd het besluit genomen een fanfare op te richten. Snel daarna arriveerden de koperen instrumenten, zo gloednieuw van de fabriek, in Wanssum. Dat was een gebeurtenis en in het jaar 1876 op een schone zomerdag stond geheel Wanssum buiten, want met een klaterende mars trok “Concordia”door de Wanssumse straten.